III Warszawski Lot Part IV

Następnego dnia zbudził nas dzwonek telefonu. Michał z trudem zczołgał się z łóżka i włączył tryb głośnomówiący.

- Witam – odezwał się obcy głos – zespół Band Birds?
- Tak… - mruknął Michał i opadł na poduszkę. - W sprawie…?
- Marcin Kuczyński, właściciel klubu Czarna Cytadela. Pan Michał Kotecki, jak mniemam?
- Owszem, to ja. Dzwoni pan w sprawie....
- Wstępu. Czy zespół jest dostępny jutro około godziny 17?
Spojrzeliśmy na Michała wyczekująco.
- Tak, zespół będzie dostępny – odparł szybko Michał.
- Czy moglibyśmy więc się spotkać w tych godzinach?
- Owszem – stwierdził lakonicznie Michał i uśmiechnął się lekko pobłażliwie.
Mężczyzna podyktował adres i szybko się pożegnał. Piotrek zdziwiony uniósł brwi.
- Ale wy niekumaci jesteście – stwierdził z wyższością Michał.
- Hej! – oburzył się Szymon, który ledwo co otworzył oczy. – Coś mnie ominęło?
Ziewnęłam i pokręciłam głową. Wcale nie miałam najmniejszej ochoty wstawać. Michał zerwał się z łóżka i schwyciwszy ubrania, niemalże wybiegł do drugiej pokoju. Szymon opadł głową na poduszkę, a Piotrek jedynie przewrócił się na drugi bok. Poszłam w ich ślady, aby po chwil słodko zasnąć.

Cały dzień spędziliśmy w warszawskich Łazienkach. Ja na zmianę z Piotrkiem przygrywałam na gitarze, Szymon czytał książkę a Michał wypisał prawie cały długopis w tym swoim dzienniczku. Ludzie dziwnie patrzyli się na naszą czwórkę siedzącą pod pomnikiem Chopina, ale nic sobie z nich nie robiliśmy. To był miły dzień. Chociaż spóźniliśmy się na spotkanie. Ale nie szkodzi. Notatka dla mnie: Szymon mnie przytulił!